Ze gaf mij een magere zes

Ze gaf mij een magere zes

Dit had ik nog nooit eerder meegemaakt: een zes van een deelnemer aan een van mijn workshops.

Kritiek
Als iedereen de ruimte verlaten heeft, komt ze na de workshop naar mij toe.  Een jonge dame van hooguit 25 jaar, schat ik in. Ze viel mij op vanwege haar enthousiasme en uitmuntendheid.
Ik staak met het inpakken van mijn materialen en nodig haar uit om te gaan zitten.
“Ja, Ike ik wil je zeggen dat je mijn kritiek niet als aanval moet zien, maar als advies.”
Ik heb eigenlijk geen idee waar ze het over heeft. “Wat bedoel je? Welke kritiek?”, vraag ik haar oprecht.

(On)Btrouwbaarheid
“Ik voelde mij niet gezien en gehoord. Je zei dat je terug zou komen op mijn vraag, maar dat heb je niet gedaan. “ Ik begrijp werkelijk niet waar ze het over heeft. Terwijl ze verder praat begint het te dagen. “Je bedoelt over de vraag X, praat vooral even door terwijl ik mij verplaats ik blijf naar je luisteren.” Ondertussen loop ik naar de flipover. Ik sla de flipoverbladen een aantal keer om. “Kijk dit waren de antwoorden, daar hebben we het gezamenlijk over gehad.”

“Ow, waren dat de antwoorden?”, vraagt ze verbaast. “Ik vind dat je mij dan erop had moeten attenderen van: X let even op want hier komen de antwoorden op je vraag.”

“Zou het je echt geholpen hebben in het gevoel gehoord en gezien te zijn? Wat is jou intentie met dit gesprek?”, vraag ik vriendelijk.

“Ja, het zou mij geholpen hebben dan was ik alert. Mijn intentie is dat ik je wil laten weten dat je situaties serieus moet nemen, zodat mensen zich gehoord en gezien voelen.”

Begrip
Ahh ik snap waar dit vandaan komt. Zij heeft mijn respect, aandacht en doelgerichtheid ook gemist.
“Weet je X, je kwam met jouw opmerkingen en vraag terwijl ik nog in het groepsproces bezig was. Eigenlijk verstoorde het de opdracht op dat moment. Ik zag jouw enthousiasme en heb daarom respect getoond en met aandacht geluisterd naar wat je te vertellen had. Ik vond het niet gepast om daar op dat moment inhoudelijk op in te gaan. Ik wilde eerst doelgericht dat alle groepen aan de beurt kwamen met hun bevindingen voordat ik erop ging inzoomen. Vandaar dat ik zei het antwoord op je vraag daar komen we zo op terug.”

“Oh, als je zegt dat ik het proces aan het verstoren was, dat had ik niet door.”

Advies
“Dus als ik het goed begrijp vind jij dat ik jou niet gehoord en gezien heb? En ben jij hier om mij het advies te geven over hoe ik kan zorgen dat ik anderen beter het gevoel kan geven ze gehoord en gezien te hebben?”

“Ja klopt, zie het niet als kritiek, het is een advies. Ik wilde het achteraf doen en niet tijdens de workshop waar anderen bij zijn dat vind ik niet gepast.”, zegt ze.
“Doe je dat altijd op deze manier, achteraf?”, vraag ik haar geïnteresseerd.
“Ja eigenlijk wel.”, antwoordt ze zelfverzekerd.

Aandacht
“Dus ik had om jou het gevoel gehoord en gezien te worden, je moeten attenderen toen ik jouw vraag en die van alle anderen aan het beantwoorden was?

 “Ja, vind ik wel!”, zegt ze.

“Wat vind je er zo erg aan dat dat niet gebeurd is?”
“Nou dan heb ik het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt.”

Ik laat een paar seconden een stilte vallen. Om na te denken hoeveel tijd ik aan dit gesprek wil wijden. Ik ben eigenlijk veel te moe om mij volledig te concentreren op haar. Dan kijk ik haar open aan.

Reflectie
“Ik kan jou de volgende keer erop attenderen dat je vraag beantwoord wordt. Is er iets wat jijzelf kan doen om je gehoord en gezien te voelen TIJDENS de workshop? Welke deugd kan jou daarbij helpen?”

Ik zie een verbazing of was het schrik op haar gezicht zo van: “Hoezo jij hebt het veroorzaakt dus moet jij het beter doen de volgende keer”.  Ze is stil ik heb het idee dat ze voor het eerst echt een zelfreflectie moment heeft.

Ik wacht geduldig op een antwoord dan komt er met een aarzeling uit: “Ik had tijdens de workshop er zelf op kunnen terugkomen en vragen of je mijn vraag nog wilde beantwoorden.”

“Ja, dat denk ik ook wel eerlijk gezegd. Snap je hoe het werkt, die deugden, die moet je doen he? En nu heb je ook ervaren hoe ik een korte manier van actief aandacht bieden heb gebruikt.”

Het is een eyeopener voor haar. Ik bedank haar dat ze naar mij toe kwam om dit te bespreken. Ik erken haar in haar openheid, uitmuntendheid en assertiviteit.

Als ik de volgende dag alle evaluaties aan het verwerken ben. Snap ik waarom ze begon met: “Ja ik wil je zeggen dat je mijn kritiek niet als aanval moet zien, maar als advies.” Ze bedoelde haar evaluatie daarmee, die ik toen nog niet gelezen had. De begeleider (mij) beoordeelde zij met rapportcijfer 6 en haarzelf met een 9.

Ik vraag mij af of ons gesprek nog invloed zou hebben gehad op haar evaluatiecijfer voor mij als begeleider. Het drukte ieder geval wel het gemiddelde cijfer. Eerlijk gezegd … ik baalde er wel stevig van!

Ike Amanatkhan

Reacties zijn gesloten.