Ik wil iets persoonlijks delen, vooral omdat ik weet dat velen van ons zich inzetten voor Palestina. Voor mij is dit onderwerp al jaren belangrijk. Vanuit mijn gevoel van rechtvaardigheid en verbondenheid met de situatie daar, besloot ik producten uit Israël te boycotten. Naast dua leek het als een tastbare manier om iets te doen. Ik ging er echt voor en inspireerde anderen om hetzelfde te doen. Maar onlangs had ik een gesprek met een student van kennis die mijn blik op de zaak veranderde.

Liefde en solidariteit
Tijdens ons gesprek luisterde hij naar mijn beweegredenen en vervolgens vroeg hij mij of ik wist dat de Profeet Muhammad ﷺ zelf nooit opriep tot een boycot. Zelfs niet ten opzichte van groepen waar hij en zijn volgelingen mee in conflict waren. Ik wist dit eigenlijk wel, maar voor mij was dat niet het hoofdargument. Mijn intentie was duidelijk: uit liefde en solidariteit iets doen, hoe klein ook. Hij vertelde me dat in de islam intentie (niyyah) inderdaad belangrijk is, maar dat kennis (ʿilm) en inzicht net zo belangrijk zijn om te weten of die intentie ook op de juiste manier uitgevoerd wordt.

De soennah
Zijn woorden raakten me. Hij legde uit dat als we echt willen handelen zoals de Profeet ﷺ dat deed, het boycotten van producten niet valt onder wat we zien als ‘ibadah’  aanbidding. Hij zei iets dat me aan het denken zette: hoewel mijn intentie oprecht was, betekent dat niet dat het automatisch een beloning heeft in het hiernamaals, omdat het boycotten geen onderdeel is van de soennah. Dat deed me wel iets.

Gezegend met wereldse zaken
Daarnaast vertelde hij over de verzen in de Koran waarin Allah duidelijk maakt dat bepaalde volken gezegend zijn met wereldse zaken, zoals rijkdom en macht. Hij zei dat dit onderdeel is van Allah’s besluit en dat het buiten onze controle ligt om dit te veranderen. Toen hij me vroeg waarom ik niet mijn energie zou richten op daden die ons dichter bij Allah brengen en echt bij het islamitisch voorschrift horen, besefte ik dat ik misschien te veel bezig was met daden waarvan ik dacht dat ze het juiste effect zouden hebben, maar die eigenlijk geen vaste plek hebben in onze religie.

Pick and choose
Daarbij maakte hij nog een punt over consistentie: de islam is geen pick and choose-geloof. We kunnen niet zomaar bepaalde dingen kiezen en andere laten vallen, afhankelijk van wat ons op dat moment het beste uitkomt. Als we echt volledig zouden willen boycotten, dan zouden we eigenlijk álles moeten vermijden dat met bepaalde landen te maken heeft, van technologie tot medicijnen, internet en al het andere. Dit zette me aan het denken: willen we dingen niet te vaak op onze eigen manier doen, in plaats van het geheel van de islam te volgen?

Vertrouwen
Toen herinnerde hij me ook aan iets belangrijks: Allah heeft ons al beloofd dat Hij uiteindelijk conflicten en onrecht zal oplossen. De islam leert ons dat de komst van de Mahdi op een dag een einde zal brengen aan onderdrukking en dat Allah zelf rechtvaardigheid zal brengen, zelfs als wij dat soms nu niet direct zien. Waarom zouden we dus niet volledig vertrouwen in Zijn plan, in plaats van te denken dat wij het allemaal kunnen oplossen?

Inzicht
Deze woorden gaven me een ander perspectief: de islam moedigt ons aan om onze intenties oprecht en zuiver te maken, maar dan wel door ons volledig in te zetten voor de religie als geheel, niet door onderdelen eruit te kiezen. Dit inzicht gaf me rust en herinnerde me eraan dat de islam ons een compleet pad biedt om te volgen, zonder dat we er zelf aan hoeven te sleutelen.

Ik wil dit delen, omdat ik oprecht geloofde dat ik goed bezig was en weet dat velen dezelfde overtuiging hebben. Mijn gesprek met de student van kennis heeft me laten inzien dat er misschien andere wegen zijn, die dichter bij de leer van de Profeet ﷺ liggen en die ons helpen rechtvaardigheid en vrede na te streven. Ik zeg dit niet om te suggereren dat we niets kunnen doen, maar om ons allemaal aan te moedigen na te denken over hoe we onze intenties, kennis en daden kunnen laten aansluiten bij onze prachtige religie.

Hopelijk kunnen we samen van dit inzicht leren, ons vertrouwen in Allah versterken, en de wegen vinden die ons het dichtst bij Hem brengen.

En nu maar hopen dat ik straks, na zo lange tijd, zonder schuldgevoel mijn favoriete decafé Nescafé weer kan meenemen uit de supermarkt… 😅