Toen ik kind was dacht ik dat je liefde kon verdienen door lief en gehoorzaam te zijn.
Als tiener verwarde ik liefde met verliefdheid.
Als jong getrouwde vrouw dacht ik dat liefde betekende dat ik meer om mijn man diende te geven dan om mijzelf.
Als moeder dacht ik dat liefde betekende je kind niets te kort doen komen.

Terwijl liefde zelf nooit veranderde, kwam er een tijd dat ik langzamer hand mijn denkbeeld over liefde moest bijstellen. Ik begon stil te staan bij liefde en mijzelf.

Het begon steeds meer te dagen: alleen wat je werkelijk hebt, kun je geven. Had ik voldoende liefde voor mijzelf om deze werkelijk te verspreiden? Het antwoord was een keiharde nee. Ik was veel te druk met anderen om tijd te hebben om mijzelf lief te hebben.

Er kwam verandering, ik zette mijzelf weer centraal. En toen gebeurde het, ik ervaarde ware liefde! En deze liefde vertaalt zich naar anderen als onvoorwaardelijke liefde. En naar Allah als mijn gids voor en over liefde. Hij Die een en al de Liefdevolle is: Al-Wadoed.

Ike Amanatkhan