Buiten heerste er een gevoel van onzekerheid en angst. Soms ook wel verlies. Pats boem, Covid-19 besmetting kwam eind februari ongevraagd naar Nederland. We mochten geen handen meer schudden. Voor mij als moslima in de westerse samenleving was dit een bijzondere meevaller! Terwijl anderen liepen te zoeken naar manieren om elkaar te groeten, had ik mijn groet al paraat. Mijn rechterhand over mijn hart bij het groeten buiten de persoonlijke zone, met respect voor de ander.  Mensen begonnen te hamsteren alsof hun leven ervan afhing. Thuis maakten wij plannen om te gaan vasten, dan hadden we ook minder wc-papier nodig.

Ik merkte dat mijn concullega’s de drang hadden om zichtbaarder te worden. Ik zag ze steeds meer verschijnen op socialmedia. Nieuwe platforms werden aangeboord. Ik zag het allemaal gebeuren, voelde niet dezelfde drang. Ik had sterk het idee dat ik juist in de wachtstand was gezet. En daar wilde ik de vruchten van plukken. Als spirituele ondernemer had ik sterk de behoefte om naar binnen te keren. In gesprek te gaan met mijn hogere zelf om leiding te vragen. Dat deed ik ook. Hoe blij was ik met mijn Jaardeugd Uithoudingsvermogen!

Versoepeling
De zomer, er kwamen versoepelingen. We konden voorzichtig even terug naar het oude normaal, wel met 1,5 meter afstand. Voorzichtig druppelden de opdrachten voor het najaar binnen. Wat was ik er blij mee! Met deugden werken is mijn passie.

Na de zomervakantie, mochten de scholen weer open (mijn werkgever is een school) ik merkte de enorme onrust onder de leerlingen. De incidenten namen toe. Het werd een uitdaging voor de directie om een prettig leef- en leerklimaat te creëren. Nieuwe regels werden vanuit de overheid opgelegd. Desinfecteerde handzeeppalen werden op school geplaatst. Er moesten looproutes ingeschakeld worden.

De knop ging om
Daar gebeurde het. Dat korte gesprek met een islamitische leerling die tegen de looproute inliep, draaide de knop bij mij om. Het voorval maakte mij bewust dat ze haar identiteit niet kent. Hoe kan ze dat ook? Haar ouders zijn zelf ook zoekende naar een identiteit, weg van het oude vertrouwde in een nieuwe omgeving dat Nederland heet. Hoe zit het dan met burgerschapsvorming bij deze islamitische jongeren? Er waren genoeg mensen die mij vertelde dat ik binnen mijn eigen kringen mijn doelgroep moest zoeken. Ik vond dat best ingewikkeld want wat is ‘mijn eigen kring ‘ dan? Deze ervaring met deze leerling had ik nodig om te durven kiezen. Waar sla je als school dan de brug tussen islamitische waarden en normen en die van Nederland?

Juist de brug is met deugden werken! Want zowel de islam als Nederland hecht aan deugden. Mijn hart opende zich om met deze generatie moslims aan de slag te gaan dan niet via de ouders maar via de scholen. Hoewel ik bezig was met het schrijven van een dienst voor een andere doelgroep, begreep ik dat ik mijn koers direct moest veranderen. Dit is wat ik dien te doen. Mijn waarde propositie en het ontwikkelen van de dienst waar ik al 7 maanden mee bezig was, was nu in 1 maand klaar inclusief afgedrukte flyers.

De herfstvakantie kwam, Covid-19 kuste mij. En ik was ruim 3,5 weken verdwenen van het podium. Ik werd weer in de wacht gezet.  Daarna langzaam aan weer begonnen met het normale leven (ondertussen weet ik niet meer wat ik onder normaal moet verstaan), op te pakken. Op school nam het geweld toe, daarmee stegen ook de incidenten.
Ik heb het hele jaar geduldig doorgezet en stond open voor de lessen die het mij gaf. Toch is uithoudingsvermogen een jaardeugd die het meest van mij gevergd heeft om te cultiveren. Zeker in de omstandigheden van Corona zowel als werknemer als ondernemer. Terwijl de wereld in de ban is van een vaccin tegen Covid, begint mijn uithoudingsvermogen nu op te drogen. Wat ook zichtbaar wordt naar anderen. Van mij mag het 2021 worden. Ik ben toe aan een nieuwe Jaardeugd!

Zichtbaarheid deugden
Wat mij het meest opviel in de coronatijd is hoe belangrijk deugden voor de mens zijn. Het waren de mensen die deugden inzetten om op die manier door de rare coronatijd te komen. Behulpzaamheid, rekeninghouden met de ander maar ook hoop en verantwoordelijkheid. Het leek wel of Corona ruimte bood om de vergeten deugden op te poetsen, door het te doen.

Het was premier Rutte die sprak over eenheid. Het was Grapperhaus die flexibiliteit liet zien (ten aanzien van zijn eigen regels) en het is de zorg die zorgzaamheid en doorzettingsvermogen inzette. Nu bij de tweede lockdown wordt een beroep gedaan op de veerkracht van alle burgers. Het zijn de deugden die ons (weer) menselijk maken.

We zitten in een nieuwetijdsperk, en daar mogen de deugden niet ontbreken. Wat mij betreft dient de volgende generatie daarop voorbereid te worden. Van transformatie naar transcendentie, dat is waar deze onrust goed voor is. Ook op scholen! In het bijzonder op islamitische scholen, waar de verbinding met God de basis is voor zowel directie, personeel als voor de leerlingen.

Leiderschap dient niet meer (alleen) te gaan over opleiding, macht en status maar over karakter. Niet meer over wat je bent maar wie je bent. Niet meer over vrijheid van meningsuiting maar over rekeninghouden met elkaar. Niet meer over wat je zegt maar wat je doet. Niet meer over horen maar luisteren.

Ik introduceer graag bij  u op de islamitische school: Deugdzaam leiderschap. De identiteit voor de nieuwe generatie moslims waar karaktervorming ten grondslag ligt.

Ike Amanatkhan
december 2020